Duża brecha

W drodze na piętro naszej budowy Marek przypomniał mi o brakującej pieczątce.

- Jak potrzebujesz te formularze na fakturę to mam je w pokoju. Ja już rachunek wystawiłem.
- Dzięki ! -odpowiedziałem- Cholera zapomniałem zadzwonić wczoraj o domu żeby podać adres na jaki mają mi wysłać pieczątkę  ...
- Lepiej wyślij esemesa to może szybciej odczytają.- poradził Marek
- Dobry pomysł , wczoraj w tym hałasie nie umiałem się dogadać przez telefon.

Poszedłem na koniec budynku, żeby w spokoju wystukać adres i zadzwonić do domu.  Tymczasem na budowie pojawił się Gerhard i także pomagał przy montażu. Montaż piętra przebiegał zgodnie z planem. uszczelka, ściana tylna, boczna,działowa ,druga działowa. W pewnym momencie trzeba było ustawić ściany bo podczas montażu uciekły nieco z winkla. Jakob zauważył, że  Krzysiek właśnie zlazł  naczepy i poszedł po wodę, postanowił więc go wykorzystać.

- Krzysiek rzuć tu brechę na piętro !

- Którą ?

- Tą dużą czerwoną długą na metr pięćdziesiąt.

Całe piętro było już przykryte płytami stropowymi więc wrzucenie brechy na piętro było proste .Tylko w miejscu klatki schodowej nie było stropu bo miały tam stanąć schody. Przypadkiem Krzysiek właśnie to miejsce wybrał aby wrzucić ogromny łom na piętro.Pchnięty z duża siłą ciężki Łom poszybował niczym oszczep ponad ścianą parteru i zamiast wylądować na podłodze pierwszego piętra pofrunął dalej na parter mijając głowę Gerharda , który właśnie wszedł do pomieszczenia. Gerhardowi słabo się zrobiło i gdy zdał sobie sprawę jak blisko było od poważnego wypadku. Wyszedł z pomieszczenia i bez słowa siadł na płytach gipsowych .

- Co ty kutwa robisz !! - wrzasnął Jakob - przecież mogłeś go zabić.

- Sam kazałeś mi wrzucić łom na piętro ! - bronił się Krzysiek - nie wiedziałem, że tam nie ma podłogi !
Krzysiek podszedł do szefa.
Entschuldigung , entschuldigung , entschuldigung  - powtarzał jak mantrę żeby wyrazić że nie planował zamachu na życie szefa. Ten gdy w końcu wstał, włożył swój kask i już się z nim nie rozstawał.

Dieta Jakoba

Śniadanie rozpoczęło się o piątej trzydzieści. Dla właściciela pensjonatu była to pora stanowczo za wczesna. Co chwila ziewał gdy przynosił wędliny, żółty ser,bułki, masło, dżem,  herbatę i kawę. Jakob zjadł bułeczkę popił kawą i stanął w drzwiach czekając na nas nerwowo. W pośpiechu skończyliśmy jeść i udaliśmy się do pokojów po torby ze śniadaniem do pracy.
- Widziałeś coś takiego ?- spytał w pokoju Krzysiek gdy szykowaliśmy się do wyjścia - Zjadł jedną bułeczkę cały dzień zapiepszania, a Jakob je jedną bułkę !
- Drugą zje w robocie - powiedziałem
- I co , 13 godzin na 2 bułkach i kawie dałbyś radę ? - dociekał
- Nie wiem - wsadziłem klucz do zamka i zamknąłem drzwi- Może Jakob jest na diecie.

Szybkim krokiem dotarliśmy do białego busa , gdzie Jakob z kwaśną miną przywitał nas gorąco.
- Panienki to długo jeszcze będą się stroić ?
- Czego chcesz ? Mamy jeszcze pół godziny i zdążymy z palcem w nosie - odparłem.
- Wsiadać nie gadać - uciął Jakob.
Aby kolejny raz nie zgubić trasy, wszyscy pojechaliśmy busem Gerharda. Bus miał 3 miejsca, więc Krzysiek pojechał w budzie z tyłu siedząc na papie.

Jakob prowadził samochód komentując co chwilę sytuację na drodze.
-Widziałeś tam po prawej na parkingu ? Polaczki. Pełno ich tutaj. Pracuję tu już dwadzieścia lat i nigdy ich tu tyle nie było.
- Dziwisz się -Wtrącił Marek-  przecież można już legalnie pracować w Niemczech.

W radiu niemieckie przeboje przerywane były wiadomościami , to znowu leciała muzyka. Położyłem wygodnie głowę i usnąłem. Już po chwili dojechaliśmy na miejsce. Ogromne L.K.W-e stało już na drodze koło placu budowy czekając na rozładunek.

Wypad  strzelcy ! - wrzasnął Jakob - do roboty.

Po pracy

Tym razem robota posuwała się sprawniej, każdy wiedział co robić nie trzeba było czekać, aż szef przypomni sobie co tak właściwie mamy robić. Budynek też był prosty bez ganków i innych udziwnień. Aby jak najszybciej zwolnić dźwig znowu pracowaliśmy do późna.  W drodze powrotnej biały transporter gdzieś się zapodział.

- I gdzie teraz ? - spytał Krzysiek - gdy dojechaliśmy do ronda.
- To miasteczko mijaliśmy po drodze, pamiętam tu w lewo. - przypominałem z coraz większym trudem drogę powrotną.
- A teraz ? - Spytał na kolejny skrzyżowaniu.
- Chyba prosto...

Zrobiło się ciemno i okazało się, że zupełnie zgubiliśmy drogę.
- Gdzie ja kurna jestem ? Gdzieś ty mnie wywiózł ? - zaczął panikować Krzysiek
- Spokojnie, zatrzymaj się koło tej knajpy, zaraz spytam o drogę. - Uspakajałem.

Wszedłem do  tureckiej restauracji , podszedłem do barmana i powiedziałem mu po niemiecku, że szukam drogi do Stockheim. W odpowiedzi usłyszałem nie zrozumiałem tureckie słowa.Po chwili jakiś klient zapytał mnie o co chodzi , wyszedł na zewnątrz i pokazał nam drogę powrotną. Do pensjonatu dojechaliśmy 2 godziny po innych członkach brygady.
- Coście tak długo robili ? Spytał  Jakob gdy otwierałem drzwi do pokoju.
- Zwiedzali - stwierdził Krzysiek.

Był już późno więc telefon do domu w sprawie pieczątki odłożyłem na następny dzień. Szybko coś zjeść i spać pomyślałem gdy w końcu usiadłem na łóżku.

Praca na budowie - Niemcy

Budynek miał powstać w na dość wąskiej parceli , w jednej z ciasnych uliczek typowego bawarskiego małego miasteczka. Parcela ta znajdowała się pomiędzy budynkami z muru pruskiego. Jakob postawił samochód obok budowlanej toalety i zaczęliśmy rytuał. Najpierw Najlepsza papa niemiecka na specjalnym kleju została przyklejona do fundamentu który był bliźniaczo podobny do tego z poprzedniej budowie. Gdy papa była przyklejona , zaczęliśmy znaczyć obrys budynku. W między czasie dojechał dźwig i operator zaczął przygotowywać go do pracy , mieliśmy więc chwilę luzu. Było już po ósmej zadzwoniłem więc do domu.
- Mama ?
- Tak
- Wyślij mi pieczątkę firmową bo nie mogę wystawić faktury za pierwszy tydzień, a ten typ u którego robimy nie zapłaci mi bez faktury
- A gdzie ona jest  ?
- W szufladzie biurka .
- I gdzie ci to wysłać ?
- Zapisuj . Bahnhofstrasse 2 - Be- a -ha-en-ha-of ... - W tym momencie do rozmowy włączył się dźwig, który rozkładał podpory -Wruuuuuuuuuum
- Jak to było ?- dopytywała się mama , której silnik dzwigu zagłuszył rozowę.
- Napisz tak Bah - n-hof- stras- se - Wrrrrrruuuuummmm znowu dzwig przerwał rozmowę.
- Mam bahn-hof-strase- powiedziała mama
- Dobrze tylko dwa razy s, nr 2. Miejscowość nazywa Stock - Wrrrrruuummmm , łuuułuuuu, łuuuuu,
- Jak ?
- Sztokhaijm , STO -CK - Wruuuuuummm łułułu  , wrummmm łu łu łu.....
- Dobra muszę wracać do pracy, dźwig się już rozłożył , Zadzwonię później cześć.